ساختار پلی اتیلن

اولین واحد برای تولید پلی اتیلن، گاز اتیلن است، گازی بی رنگ که از دو اتم کربن با پیوند دوگانه و چهار اتم هیدروژن تشکیل شده است. پلی اتیلن از ایجاد پیوند کووالانسی بین مولکول های اتیلن تشکیل می شود. در حال حاظر، سه روش اصلی کم فشار برای تولید پلی اتیلن وجود دارد: روش فاز گازی، روش دوغابی و روش فاز مایع. فرآیند پلیمریزاسیون اتیلن با استفاده از کاتالیست های مختلف، تحت شرایط مختلف فشار و دما، و در راکتور های با طراحی های کاملا متفاوت قابل انجام است. می توان اتیلن را با مقدار کمی از سایر مونومرها از قبیل بوتن، پروپیلن، هگزن و اُکتن، پلیمریزه کرد. به مونومرهای افزوده شده به اتیلن کومونومر، و این روش پلیمریزاسیون، کوپلیمریزاسیون گفته می شود. کوپلیمریزاسیون منجر به بروز اصلاحات اندکی در ساختار شیمیایی می گردد. این اصلاحات موجب بهبود برخی ویژگی های پلیمر مثل چگالی، چقرمگی، سختی و طول عمر می شود. پلیمرهایی که بدون کومونومر تولید شوند، هوموپلیمر نامیده می شوند.